Isa 38 | CYM | STEP | Tua'r adeg yna roedd Heseceia'n sâl. Roedd yn ddifrifol wael, a bu bron iddo farw. Daeth y proffwyd Eseia fab Amos ato a dweud wrtho, “Dyma mae'r Arglwydd yn ei ddweud: Rho drefn ar dy bethau, achos ti'n mynd i farw; dwyt ti ddim yn mynd i wella.”

Isaiah 38

Heseceia'n cael ei daro'n wael, a bron yn marw

(2 Brenhinoedd 20:1-11; 2 Cronicl 32:24-26)

1 Tua'r adeg yna roedd Heseceia'n sâl. Roedd yn ddifrifol wael, a bu bron iddo farw.

Daeth y proffwyd Eseia fab Amos ato a dweud wrtho, “Dyma mae'r Arglwydd yn ei ddweud: Rho drefn ar dy bethau, achos ti'n mynd i farw; dwyt ti ddim yn mynd i wella.”

2 Ond dyma Heseceia yn troi at y wal ac yn gweddïo, 3 “O Arglwydd, plîs cofia sut dw i wedi byw yn hollol ffyddlon i ti. Dw i bob amser wedi gwneud beth oedd yn dy blesio di.” Roedd yn beichio crïo.

4 Yna dyma'r Arglwydd yn rhoi neges i Eseia: 5 “Dos yn ôl i ddweud wrth Heseceia:

‘Dyma mae'r Arglwydd yn ei ddweud (Duw Dafydd dy dad): “Dw i wedi gwrando ar dy weddi di, ac wedi gweld dy ddagrau di. Dw i'n mynd i roi un deg pump mlynedd arall i ti. 6 Dw i'n mynd i dy achub di a'r ddinas yma o afael brenin Asyria. Bydda i'n amddiffyn y ddinas yma.”

7 “‘A dyma'r arwydd mae'r Arglwydd yn ei roi i ti i brofi y bydd e'n gwneud beth mae e wedi ei addo: 8 Edrych! Dw i'n mynd i wneud i'r cysgod sydd wedi disgyn ar risiau Ahas fynd yn ôl i fyny ddeg gris.’” Yna dyma gysgod yr haul yn codi oddi ar ddeg o'r grisiau yr oedd eisoes wedi disgyn arnyn nhw.

9 Dyma ysgrifennodd Heseceia, brenin Jwda, ar ôl iddo wella o'i salwch:

10 “Dywedais,

‘Dw i'n mynd i farw, a minnau ond canol oed.
Dw i wedi cael fy anfon drwy giatiau Annwn ^{▼▼38:10 Annwn Hebraeg, Sheol, sef "y byd tanddaearol ble mae'r meirw yn mynd"}
am weddill fy nyddiau.’

11 Dywedais:

‘Ga i byth weld yr Arglwydd
yn y bywyd hwn eto;
nac edrych ar y ddynoliaeth
fel y rhai sydd wedi peidio â bod.’
12 Mae fy mywyd wedi ei gymryd oddi arna i
a'i symud fel pabell bugail.
Roedd fy mywyd wedi ei rholio i fyny fel lliain
wedi ei dorri i ffwrdd o'r wŷdd.
Rhwng y bore a'r nos byddet wedi rhoi diwedd arna i.
13 Yn y bore, roedd fel petai llew yn malu fy esgyrn i gyd.
Rhwng y bore a'r nos byddet wedi rhoi diwedd arna i.
14 Dw i'n trydar fel gwennol neu durtur,
ac yn cŵan fel colomen,
wrth i'm llygaid blinedig fethu edrych i fyny.
‘Fy Arglwydd! Dw i'n cael fy llethu!
Achub fi!’
15 Beth alla i ei ddweud?
Dwedodd wrtho i beth fyddai'n ei wneud,
a dyna wnaeth e!
Roedd rhaid i mi gerdded yn ofalus
am fod fy enaid mor chwerw.
16 Mae fy arglwydd wedi fy nghuddio,
ac mae bywyd yn fy nghalon eto.
Mae'r Arglwydd wedi rhoi gorffwys i mi.
‘Rwyt ti'n fy iacháu ac wedi fy nghadw'n fyw.’
17 Yn wir, roedd yr holl chwerwder yma
yn lles i mi:
‘Ceraist fi, a'm hachub o bwll difodiant,
a thaflu fy holl bechodau tu ôl i ti.
18 Dydy'r rhai sydd yn Annwn ^{▼▼38:18 Annwn Hebraeg, Sheol, sef "y byd tanddaearol ble mae'r meirw yn mynd"} ddim yn diolch i ti,
a dydy'r rhai sydd wedi marw ddim yn dy foli di.
Dydy'r rhai sydd wedi disgyn i'r pwll
ddim yn gobeithio yn dy ffyddlondeb di.
19 Y rhai byw, dim ond y rhai byw
sy'n gallu diolch i ti
fel dw i'n gwneud heddiw.
Mae tad yn dweud wrth ei blant
am dy ffyddlondeb di:
20 Mae'r Arglwydd wedi'n hachub ni!
Gadewch i ni ganu offerynnau cerdd
yn nheml yr Arglwydd
weddill ein bywydau!’”

21 Roedd Eseia wedi dweud, “Ewch i nôl bar o ffigys wedi eu gwasgu a'i roi ar y chwydd sydd wedi casglu, a bydd yn gwella.” 22 Roedd Heseceia wedi gofyn, “Pa arwydd ga i y bydda i'n mynd i fyny i deml yr Arglwydd eto?”